Biorezonans Katowice

Metoda biorezonansu jest nie tylko bezinwazyjnym, bezbolesnym badaniem diagnostycznym, które zalicza się do medycyny niekonwencjonalnej, ale także jednym z rodzajów leczenia.

Biorezonans został skonstruowany przez dwóch wybitnych niemieckich uczonych laureata Nagrody Nobla doktora F. Morella oraz profesora H. Brugemanna. W założeniach terapii biorezonansowej wykorzystuje się wchodzące w skład indywidualnego dla każdego człowieka spektrum drgań jego tkanek: fizjologicznych i patologicznych. Drgania fizjologiczne sterują i koordynują reakcjami chemicznymi, procesami rozwojowymi, regeneracyjnymi, wydzielania hormonalnego oraz przemianą materii, zaś patologiczne zakłócają.

Źródłem patologii mogą być: nie wyleczone ogniska chorobowe, wirusy, bakterie i ich toksyny, metale ciężkie, trucizny środowiskowe oraz urazy. Celem terapii biorezonansowej jest redukcja informacji patologicznej oraz wzmocnienie drgań fizjologicznych.

Biorezonans to rezonująca częstotliwośc. Drgania te o określonej częstotliwości, kształcie i amplitudzie wywierają destrukcyjny wpływ na patogenne mikroorganizmy i makroorganizmy oraz ich toksyny.

W fizyce rezonans lub faza sprzęgania jest warunkiem, w którym układ oscylacyjny reaguje na alternatywną siłę napędową o maksymalnej amplitudzie. Taki stan może istnieć, gdy częstotliwość siły napędowej odpowiada naturalnej (nie tłumionej) częstotliwości oscylacyjnej układu. W przypadku narzuconego oscylującego pola elektromagnetycznego układ biologiczny (np. komórka) zareaguje w mierzalny sposób tylko na te egzogenne oscylacje (tj. Alternatywną siłę napędową), które odpowiadają naturalnym (endogennym) oscylacjom takiego układu.

W końcu lat 80. pojawiły się informacje, że praktycznie wszyscy ludzie są nosicielami ogromnej ilości pasożytów, tj. bakterii, wirusów, helmintów (robaków) żyjących na koszt żywiciela (człowieka) i będących prawdziwą przyczyną wielu schorzeń przewlekłych.

Wśród całej palety chorób zakaźnych można wymienić: helmintozy, bakteriozy, choroby wirusowe, grzybice, choroby wywoływane przez pierwotniaki.

Pasożyty mogą żyć w organizmie człowieka przez wiele lat, a nawet dziesięcioleci, dostosowując się do najbardziej niesprzyjających dla siebie warunków i wcale się nie objawiając. Aktywizują się one natomiast przy obniżonej odporności żywiciela, czyli po przejściu przez niego ostrej choroby, po stanach stresowych, wskutek działania niekorzystnych czynników ekologicznych, szkodliwego promieniowania, leków, złego odżywiania itp. O obecności pasożytów u ludzi można mówić wtedy, gdy pojawiają się osłabienia, utrata lub przyrost masy ciała, bóle i zawroty głowy, nudności, powtarzające się bóle w różnych częściach brzucha, zaburzenia lub opóźnienia w wydalaniu stolca.

Ponadto różne choroby skóry, takie jak łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, opryszczka, egzema, trądzik i pryszcze, łojotok, brodawki, pęknięcia na piętach, odwarstwianie się i łamliwość paznokci, a także procesy zapalne w nosogardzieli, zatokach przynosowych, narządach płciowych mężczyzn i kobiet, mogą być wynikiem inwazji pasożytów lub bakterii.