TERAPIA MISAMI TYBETAŃSKIMI
Jak się okazuje dźwięk też może mieć działanie lecznicze. Na co dzień każdy z nas jest otoczony przez dźwięki, niektóre z nich irytują i drażnią, a inne z kolei mają działanie łagodzące i wprawiające w dobry nastrój. Najnowsze badania wykazały, że na dźwięki reaguje nie tylko nasz układ nerwowy ale też komórki. Mają one zdolność pochłaniania dźwięków o odpowiedniej tonacji wpadając przy tym w rezonans i powodując odpowiednie reakcje całego organizmu. Terapia misami tybetańskimi wywodzi się z himalajskiej tradycji szamańskiej Bon Po, liczącej 18 tys. lat.
W Europie doceniona została dopiero w XX wieku. Dźwięki wydobywające się z mis wnikają w ciało dotykając każdą komórkę i wprawiając ją we właściwą wibrację. Dlatego ten rodzaj „masażu” jest nazywany masażem komórkowym. Dociera do najgłębszych partii ciała harmonizując stan fizyczny, psychiczny jak i duchowy. Podczas zabiegu osoba wprowadzana jest w stan głębokiej relaksacji, w której umysł pozostaje w harmonii, a ciało uwalniane jest od napięć i blokad. Właśnie w tym stanie likwidowane są negatywne myśli i bezproduktywne przekonania. Misy tybetańskie wydają wszystkie dobroczynne dla naszego ciała dźwięki, a doskonale wyspecjalizowani masażyści wiedzą jakie strefy ciała są szczególnie wrażliwe na ich działanie.
Masaż zapewnia
- Lepsze ukrwienie, które wpływa na przebieg procesów metabolicznych w poszczególnych częściach układu nerwowego;
- Zwolnienie z bóli głowy, sztywności karku, bóli kręgosłupa i innych
- Zwiększenie elastyczności mięśni
- Zastrzyk energii dla organizmu
- Relaks i lepszy sen
- Szybsza rekonwalescencja po porodzie
- Lepsze krążenie krwi i system drenażu limfatycznego
- Złagodzenie bądź całkowite uwolnienie się od objawów : bólu głowy, sztywności karku, bólu kręgosłupa i innych
Przeciwwskazania do masażu
- u chorych gorączkujących;
- w krwotokach lub przy zagrożeniu ich wystąpienia;
- w chorobach zakaźnych;
- w ostrych stanach zapalnych;
- w epilepsji
- w chorobach skóry, którym towarzyszą pęcherze, wypryski i przerwanie ciągłości;
- w III i IV stadium choroby Burgera;
- w jamistości rdzenia;
- w zapaleniu szpiku kostnego z przetokami;
- w łamliwości kości;
- we wczesnych stanach po załamaniu kości;
- przy niektórych owrzodzeniach podudzi;
- w stanach ropnych;
- w zapaleniu żył;
- w chorobach psychicznych
- przy świeżych zakrzepach;
- w daleko posuniętej miażdżycy;
- w niewyrównanych wadach serca;
- przy występowaniu tętniaków;
- w okresie ciąży;
- w okresie menstruacji;
- w chorobach nowotworowych