Obecnie szczególne zainteresowanie wywołuje metoda elektroakupunkturowej diagnostyki i terapii, wprowadzonej do medycyny w 1953 roku przez doktora medycyny Reinholda Volla.

Doktor R. Voll był niemieckim naukowcem, badaczem i lekarzem. Zaproponowana przez Volla metoda diagnostyczna przewyższyła jakościowo wszystkie poprzednie metody diagnostyczne.

Oto jakie były początki:

W 1796 r. Anglik Perkins zaproponował by wykorzystać elektryczność statyczną do wzmocnienia efektu klasycznej akupunktury.

W 1825 r. francuski lekarz Sarlandjer napisał książkę „Wykład o elektroakupunkturze, moksie i akupunkturze”(medycynie japońskiej). Sarlandjer doprowadzał do tkwiących w ciele igieł ładunek elektryczny. Był on autorem idei elektrycznej analgetyki igłowej (elektroigłoanalgezji).

Reinhard Voll (R. Voll, 1909-1988) urodził się 17 lutego 19O9 r. w Berlinie. Po ukończeniu gimnazjum w 1927 r. zdaje na wydział architektoniczny Sztutgartskiej Wyższej Uczelni Technicznej. Pod wpływem tragicznej śmierci swojego ojca, (ojciec umiera na raka) postanawia całkowicie poświęcić się medycynie. W 1930 r. dostaje się na wydział medyczny najstarszego w Niemczech Uniwersytetu w Tübingen, po ukończeniu którego w 1935 r. broni doktorat w Instytucie medycyny tropikalnej.

„Za szczególne zasługi wobec cierpiącej ludzkości oraz opracowanie metody diagnostyki i terapii elektroakupunkturowej” w 1966 roku R. Voll został uhonorowany złotym medalem przez Papieża Pawła VI a w 1974r. nagrodą RFN- medalem Gufalanda.

Swą działalność w charakterze lekarza R. Voll rozpoczął od specjalizacji w Instytucie medycyny sportowej przy Uniwersytecie w Hamburgu (1935-1938). Od roku 1939 do 1953 roku R. Voll zajmował się kwestiami organizacyjnymi profilaktyki pediatrycznej i stomatologicznej.

W latach 40. XX wieku francuski specjalista w dziedzinie akupunktury doktor Roger de La Fuye połączył igły z urządzeniem elektrycznym (diatermopunktatorem) w celu wykorzystania prądu diatermicznego w charakterze dodatkowego oddziaływania terapeutycznego na określone punkty skóry.

W 1952 roku Walter Schmidt z Dachau analizując aktywne biologicznie punkty (BAP) przy pomocy prądu zmiennego i stałego odkrył, że przy upośledzeniu narządu przewodnictwo na początku zwiększało się, a następnie wskazanie urządzenia malało. W ten sposób odkryty został fenomen „opadania wskazówki”.

Od 1953 roku R. Voll wspólnie z inżynierem F. Wernerem opracowywał nowe metody diagnostyki i terapii elektroakupunkturą, które skutecznie stosował w swej praktyce klinicznej.

Urządzenie do pomiarów elektroakupunkturowych zostało zbudowane na zamówienie doktora Schicka (Sztutgart) i przekazane R. Vollowi oraz 
Wernerowi, którzy przerobili je na aparat początkowo nazwany „elektropunkterem” a po proteście Rogera de La Fuye „KuF- Universal-diaterapunkter”.

W 1954 roku R. Voll odkrył fenomen indywidualnego „testowania elektropunkturowego” medykamentów i innych specyfików. W latach 1955-1956 R. Voll założył „Stowarzyszenie elektropunktury KuF”, później przemianowane na „Międzynarodowe towarzystwo elektroakupunktury”, a po rozłamie w jego szeregach w 1959 roku na „Międzynarodowe towarzystwo elektroakupunktury metodą Volla” (1961r.). W tym czasie Voll uzasadnia naukowo elektroakupunkturę jako nową metodę terapeutyczną, opracowuje teorię współzależności BAP i narządów wewnętrznych z tkankami człowieka, wprowadza do metody elektroakupunkturowej diagnostyki sposób indywidualnego doboru farmaceutyków i innych specyfików.

„Za szczególne zasługi wobec cierpiącej ludzkości oraz opracowanie metody diagnostyki i terapii elektroakupunkturowej” w 1966 roku R. Voll został uhonorowany złotym medalem przez Papieża Pawła VI a w 1974r. nagrodą RFN- medalem Gufalanda. W 1979 roku R. Voll zostaje honorowym prezesem założonego przez siebie „Międzynarodowego Towarzystwa Elektroakupunktury”, rozwija działalność w Centralnym Związku Lekarzy i Niemieckim Towarzystwie Akupunktury.

Metoda pozwala na diagnozowanie wykrycie zaburzenia zanim wywoła ona objawy kliniczne a potem ją odpowiednio leczyć. Jest to metoda nieinwazyjna. Diagnozowanie odbywa się bez naruszania powłoki skórnej pacjenta, nie ma potrzeby naświetlania go promieniami Rentgena ani zmuszania do połykania sondy.

W czasie swej praktyki R. Voll napisał i opublikował ponad 1400 prac naukowych, atlasów i podręczników z zakresu diagnostyki i terapii elektroakupunkturowej. Metoda elektroakupunktury dr Volla (EAV) jest obecnie stosowana w 34 krajach, w tym w Ameryce północnej i południowej, Europie wschodniej i zachodniej, Skandynawii, Australii, Indiach i Chinach. Międzynarodowe Towarzystwo Elektroakupunktury metodą Volla zrzesza obecnie ponad 30 000 lekarzy różnych specjalizacji, którzy wykorzystując tę metodę rozwijają ją i udoskonalają. Po długim okresie sceptycyzmu z jakim traktowano elektroakupunkturę Volla i przeprowadzeniu wielu badań klinicznych, zyskała ona prawo stosowania w praktyce klinicznej również na terenie ZSRR (Rozporządzenie Rady Ministrów ZSRR nr 0211 z 6 kwietnia 1989 roku).